Eylülüm Olacaksın

gidiyorum,
aldığım son nefesi
geri vererek rüzgarlara..
gidiyorum,
tek bir parçamdan tek bir iz bırakmadan
soğuk topraklara emanet ederek bedenimi,
gidiyorum..
her mevsim bana eylülü hatırlatırken
sararmış yaprakları sorarken
her açan çiçek tekrar solarken
gidiyorum..

ama biliyorum aşk,
rüzgarlara karışan nefesim
bir gün saçlarını savuracak
boynunda hissedeceksin nefesimi
kokumu bırakacak..
biliyorum,
bırakmasam da bir iz
sokaklara gömdüğüm ayak izlerim olacaksın
bir gün yağmur yağacak
bedenimi gizlediğim toprak kokusu saracak her yanını
biliyorum.
biliyorum,
kışın ortasında açarken güneş
bir yaz günü yağmurlar ıslatırken suretini
bahar vakti solarken toprağımdaki çiçek
eylülü hatırlayacaksın
ve biliyorum aşk,
kapatacaksın gözlerini,
anımsayacaksın...
bir buruk tebessümle,
eylülüm olacaksın...

İŞTE TAM BU SEBEPTEN

Kadehlerin sesi doldururdu bütün sessizliğimi
Efkarlı parçalar ağlardı bütün efkarıma
Derdimi koyardım masaya,
Adını anmadan.
Gözlerim hafif kızarmış
Ellerim nikotin
Kadehlerde dert ortağı..

Seni koyardım yüreğime
Taşıyamazdı tek bir makamı
Gözyaşı olup akardı sevdaya
Adını anardım önce
Sonra ,
Sonra boşver derdim
hazin bir sonu görmüşçesine


Ama severdim bu nahoş hüznü
Özlemeyi severdim
Her bestede seni hatırlamayı
Sevdayı tatmayı severdim
Her kadehte ama her kadehte
Gitme diye bu yürekten
Derdimi gönlüme şehr eylerdim
Acılar deklensin diye
Ben, seni değil
Sensizliği severdim.
Gitmesin diye sensizlik
İşte tam bu sebepten
Sevdamı sana yeğlerdim

Kadehimi yeniden sensizlikle doldurup
Sensizliği inciten ritimleri yeniden dinlerdim
Nedensiz yaşamayı öğrenirdim
Bir haber beklerdim, belki bir ses
Farketmez bana gözyaşlarımın sebebi
Senden gelen senli bir şey olsun dilerdim
O an vazgeçerdim tüm nedenlerimden
Sonra,
Sonra bir kabus gibi hatırlar
Susardım
Bir cigara daha sarardım
İşte tam bu sebepten
Her yudumda yokluğunda yanardım…